بررسی ایمنی زایی کاندید واکسن نوترکیب ناحیه اتصالی نوروتوکسین بوتولینوم تیپ e بر پایه کیتوسان به روش مخاطی

زمینه و هدف: سندروم بوتولیسم توسط سروتیپ های a تا g نوروتوکسین باکتری های جنس کلستریدیوم ایجاد می شود. زیرواحد اتصالی نوروتوکسین به علت داشتن خاصیت ایمونوژنی، کاندید مناسبی جهت تهیه واکسن است. در این تحقیق ایمنی زایی کاندید واکسن نوترکیب ناحیه اتصالی نوروتوکسین بوتولینوم تیپ e بر پایه کیتوسان به روش مخاطی بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، نانوذرات کیتوسان حاوی پروتئین rbont/e با روش ژلاسیون یونی، تهیه و به صورت خوراکی و داخل بینی به موش تجویز شد. پس از هر تجویز، تیتر آنتی بادی igg با روش elisa سنجش شد. در نهایت، تمام گروه ها با نوروتوکسین فعال بوتولینوم تیپ e چالش شدند. داده ها با استفاده از آزمون دانکن تحلیل واریانس مکرر بررسی گردید. سطح معنی داری، 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: تیتر آنتی بادی igg پس از هر بار تجویز در همه گروه های مورد آزمون (بجز گروه های کنترل) افزایش یافت. طبق نتایج چالش با نوروتوکسین فعال بوتولینوم تیپ e، موش هایی که با نانوذرات حاوی آنتی ژن به صورت خوراکی و داخل بینی ایمن شده بودند، همچنین موش هایی که تنها آنتی ژن را به صورت خوراکی دریافت کردند، توانستند 500 برابر ld50 را تحمل کنند. گروهی که به صورت داخل بینی با آنتی ژن به تنهایی ایمن شده بود نیز 2000 برابر ld50 را تحمل کرد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از نانوذرات کیتوسان، افزایش معنی داری در میزان ایمنی زایی آنتی ژن نوترکیب نوروتوکسین بوتولینوم در روش خوراکی و داخل بینی ندارد (05/0>p)؛ حتی در روش داخل بینی، موجب افت ایمنی زایی نیز می شود.